شهیدمکیان

سیری طولانی رو با حجت رحیمی با اتوبوس طی می کردیم.

نفر خادم بغل دستی شهید حجت به خواب عمیقی فرو رفت.

شیشه انوبوس تنها تکیه گاه سر و صورت وی بود.

سردی هوا بسیار محسوس بود.

حجت دستش را به آرامی بین سر و صورت و شیشه انوبوس هم خادمی خود قرار داد و اتوبوس کم کم به مسیر خود می رسید.

همه بیدار شدند و پیاده ولی کبودی دست حجت تا ساعت ها همه را در فکر فرو برده بود.