شهیدمکیان

ز آه سینه سوزان ترانه میسازم چونی زمایه ی جان این فسانه میسازم به غم گساری یاران چو شمع میسوزم برای اشک دمادم بهانه میسازم پرنسیم به خوناب اشک میشویم پیامی از دل خونین روانه میسازم نمی کنم دل از این عرصه ی شقایق فام کنار لاله رخان آشیانه میسازم در آستان به خون خفتگان وادی عشق برون ز عالم اسباب خانه میسازم چوشمع بر سر هر کشته می گذارم جان ز یک شراره هزاران زبانه میسازم ز پاره های دل من شلمچه رنگین است سخن چو بلبل از آن عاشقانه می سازم سر و تن و دل و جان را به خاک می فکنم برای قبر تو چندین نشانه می سازم کشم به لجه شوریدگی بساط (امین ) کنون که رخت سفر چون کرانه میساز